Małgorzata Hillar - Rano

Najsmutniej pogodzić się 

z szafą 

uśmiechającą się 

bezmyślnie 

złotymi słojami 

Czy można 

uciec 

przed dniem 

Najtrudniej uwierzyć 

w pierwszy krzyk 

tramwaju 

W twoich dłoniach 

śpią jeszcze 

godziny ciszy 

Najciężej przekroczyć 

wysoki próg 

dziennych spojrzeń 

uśmiechów 

gestów 

Twoje ucho 

jest przytulne 

jak dziupla wiewiórki 

Najgorszy jest 

lęk 

czy można żyć 

dniem