***

dzisiaj

Poświatowska

***

jakiej czułości trzeba powiedz

żeby rozproszyć cienie pod oczyma

jakiej pieszczoty żeby z kreski ust

wydobyć pełnię księżyca lub kwiatu? 

jakiej miłości!

żeby ugasić krater rozedrgany

otwartą ranę ziemi która

nie chce się zgoić czy nie umie...

nie ma skarbów ponad drzazgi

Always the years between us. Always the years. Always the love. Always the hours.

Wreszcie udało mi się spełnić marzenie dotyczące napisania porządnej kilkunastostronicowej pracy o "Godzinach". 

Tytułem jest 

Uniwersalność przeżyć – duch „Pani Dalloway” i depresja w filmie „Godziny”

Wreszcie udało się połączyć szkołę filmoznawczej edukacji z moimi od lat niemalejącymi emocjami do Filmu Numer 1.

Pracę napisałam na przedmiot: Interpretacja dzieła filmowego. 

Oczywiście, będę szczęśliwa jeśli ktoś poza wykładowcą ma ochotę ją przeczytać.

Wiecie gdzie mnie znaleźć :-)

Małgorzata Hillar - Rano

Najsmutniej pogodzić się 

z szafą 

uśmiechającą się 

bezmyślnie 

złotymi słojami 

Czy można 

uciec 

przed dniem 

Najtrudniej uwierzyć 

w pierwszy krzyk 

tramwaju 

W twoich dłoniach 

śpią jeszcze 

godziny ciszy 

Najciężej przekroczyć 

wysoki próg 

dziennych spojrzeń 

uśmiechów 

gestów 

Twoje ucho 

jest przytulne 

jak dziupla wiewiórki 

Najgorszy jest 

lęk 

czy można żyć 

dniem

Odwaga

Nie będę niewolnicą żadnej miłości.
Nikomu
nie oddam celu swego życia,
swego prawa do nieustającego rośnięcia
aż po ostatni oddech.

Spętana ciemnym instynktem macierzyństwa,
spragniona czułości jak astmatyk powietrza,
z jakim mozołem buduję w sobie
swój piękny człowieczy egoizm,
zastrzeżony od wieków
dla mężczyzny.

Przeciw mnie
są wszystkie cywilizacje świata,
wszystkie święte księgi ludzkości
pisane przez mistycznych aniołów
wymownym piórem z błyskawicy.
Dziesięciu Mahometów
w dziesięciu wytwornie omszałych językach
grozi mi potępieniem
na ziemi i w wiecznym niebie.

Przeciw mnie
jest moje własne serce.
Tresowane przez tysiąclecia
w okrutnej cnocie ofiary.

__________________________________________

{wiersz: anna świrszczyńska

fotografowałam ja, kiedyś, smeną 8m

mój kolaż z fragmentem tego wiersza jest tutaj  }

tęsknię za fotografowaniem

tęsknię za spacerami ze Smeną 8M i Vilią. 

muszę wiosną znowu zacząć kraść takie kadry. 

dzisiaj

Mamy większe domy, lecz mniejsze rodziny.
Więcej możliwości, lecz mniej czasu.
Mamy więcej tytułów, lecz mniej rozsądku.
Więcej wiedzy, lecz mniej zdrowej oceny sytuacji.
Mamy więcej specjalistów, lecz i więcej problemów.
Więcej leków, lecz mniej zdrowia.

Mnożymy majątki, okrajamy własne wartości.
Mówimy za dużo, kochamy za mało, kłamiemy zbyt często.
Uczymy się, jak zarabiać na życie, lecz nie uczymy się, jak żyć.
Mamy stabilne budowle, lecz kruche charaktery.
Coraz szersze autostrady, lecz coraz węższe poglądy.

Przebywamy drogę na księżyc i z powrotem, lecz mamy problem przekroczyć ulicę i poznać nowego sąsiada.
Tworzymy coraz więcej komputerów, przechowujemy coraz więcej informacji,
lecz komunikujemy się coraz mniej, mniej i mniej.

To czas szybkiego jedzenia, lecz wolnego trawienia.
Wielkich mężczyzn, małych charakterów.
Czas większej ilości pracy, mniejszej ilości zabawy.
Większej ilości różnych posiłków, mniejszej ilości witamin i minerałów.
Czas, kiedy mamy mnóstwo w oknie, a nic w pokoju.

Tenzin Gyatso, 14th Dalai Lama

Virginia

Tuesday.

Dearest,

I feel certain that I am going mad again. I feel we can’t go through another of those terrible times. And I shan’t recover this time. I begin to hear voices, and I can’t concentrate. So I am doing what seems the best thing to do. You have given me the greatest possible happiness. You have been in every way all that anyone could be. I don’t think two people could have been happier till this terrible disease came. I can’t fight any longer. I know that I am spoiling your life, that without me you could work. And you will I know. You see I can’t even write this properly. I can’t read. What I want to say is I owe all the happiness of my life to you. You have been entirely patient with me and incredibly good. I want to say that - everybody knows it. If anybody could have saved me it would have been you. Everything has gone from me but the certainty of your goodness. I can’t go on spoiling your life any longer.

I don’t think two people could have been happier than we have been.

V.

dzisiaj

Pani Dalloway powiedziała, że sama kupi kwiaty.

fotografował mnie W.

something inside me died that day

People say I'm cool,

Ya', iIm a cool, chick baby.

Ev'ry day I thank god

That I'm such a cool, chick baby.

When i'm on the phone, I thank god,

My voice sounds smooth and clear without a trace of tear.

When i'm at work, I thank god,

I still have that smile ma used to say lit her day.

But something inside me, something inside me died that day.

(...)

When i'm with people, I thank god,

I can talk hip when I'm crying inside.

When I'm with friends, I thank god,

I can lit a cigarette when I'm choking inside.

(...)

A friend lent me shades

So I could hide my eyes that day.

Was a snowy day,

The shades have seen a lot of things I didn't want to know myself.

Was like an accident, part of growing up,

People tell me.

But something inside me, something inside me died that day.