ciągle noszę przy sobie rolki czekające do wywołania i zapominam je oddać do labu
ponadto samochód zachorował i czeka na przeszczep serca (silnika), więc smutek
czytam poezję kobiet, których już nie ma
Anna Skoczylas - Arkadia
Zasnąć
nie myśleć już więcej gdzie człowiek
uwikłany w schizofrenię złudzeń
miasta nie widzieć które umarło miłości
która odeszła
Nie chodzić
ulicami po śladach gorących jeszcze
nie pamiętać tych melodii słów
powracających z tamtego brzegu snu
Zamilknąć
nie wołać już więcej cierpienia
ani łaski ani żadnej radości odejść
w sypki piach pustynię
w czarną noc bez jednej
twarzy
jesień 2011, starachowice, smena 8m
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz