PATRZĘ PRZEZ OCZY ZALANE ŁZAMI

 - Anna Świrszczyńska

Dałam mu cierpienie,

chociaż tak bardzo

chciałam dać szczęście.

A on wziął je

delikatnie, jak się bierze

szczęście. W dzień 

trzyma je na sercu,

śpi z nim w nocy,

kocha je tak jak mnie.

Ono jest bardziej niż ja

godne miłości,

bardziej czyste i wierne.

Patrzę, jak je niesie,

plecy

zginają się coraz bardziej

pod ciężarem,

patrzę przez oczy zalane łzami.

Jak niesie cierpienie, 

które mu dałam,

chociaż tak bardzo 

chciałam dać szczęście.

PS TV

wczoraj wieczorem nagrywaliśmy materiał o mnie i moich pracach dla telewizji uniwersytetu jagiellońskiego "przystanek student" - było zabawnie i męcząco jednocześnie:) 

materiał się montuje, będzie niebawem. 

zagranicznych żurnali

WSZYSTKIE CHWYTY DOZWOLONE - Anna Świrszczyńska

Chwytam się różnych rzeczy,

śniegu, drzew, niepotrzebnych telefonów,

czułości dziecka, wyjazdów,

wierszy Różewicza,

snu, jabłek, porannej gimnastyki,

rozmów o błogich własnościach witamin,

wystaw awangardowej sztuki,

spacerów na kopiec Kościuszki, polityki,

muzyki Pandereckiego,

żywiołowych katastrof w obcych krajach,

rozkoszy moralności i rozkoszy niemoralności,

plotek, zimnego tuszu, zagranicznych żurnali,

nauki włoskiego języka,

sympatii dla psów, kalendarza.

Chwytam się wszystkiego,

żeby się nie zapaść

w przepaść.

fot. W.

przeciągi między słowami

nie mam żadnego ładnego zdjęcia mnie, bo cały czas biegałam. 

kolega za to machnął tylko jak zapowiadałyśmy. 

cafe foyer, 11 kwietnia 2014

wszystkie oprócz ostatniego - fot. W.

Wernisaż , po!

na pierwszym zdjęciu "co jest grane"?, dodatek do gazety wyborczej z piątku 11 kwietnia.

na drugim skrin z video nakręconego przez W. na otwarciu wernisażu. 

więcej zdjęć i wszystkiego niebawem!

Ewa Lipska - bez tytułu

Nie czekaj na mnie. Pozamykaj drzewa.

Im wytłumaczysz. Pomyślane na to.

Liściom nic nie mów. Im mówić nie trzeba.

Niech się odwrócą w piątą stronę świata.

Drzwi pozamykaj. Już to im wystarczy.

Ale nie na klucz. Tylko tak na niby.

Wiatrowi powiedz. Wstrząśnie ramionami

i w noc powieje. To dobre alibi.

I powiedz oknom co pilnują domu

wiecznie z oczami swoimi na warcie.

Już wszystko. Więcej nie powiedz nikomu.

Odepchnij chmury pochmurne uparcie.

Nie czekaj na mnie i słów nie otwieraj.

Noc jest zbyt stroma. Stroń od takiej nocy.

Noc jest zbyt stroma i nie czekaj na mnie.

Dzisiaj nie przyjdę. Dziś muszę umierać.